અલંકાર

એમનું હૃદય હતું કામમાં ડૂબેલું

શકે સુરતમાં ભૂકંપ આવે

હોડી જાણે આરબઘોડી

રખે અમદાવાદમાં વરસાદ આવે

થયા પૂરા બેહાલ, સુરત તુજ રડતી સુરત ?

આપેલ તમામ

રાત્રે સિગ્રમાં તડકાએ રાતવાસો કર્યો હોય છે

હિમાચલ તે હિમાલય

પીપળાએ અત્યારે જાણે બોધિવૃક્ષની ગરવાઈ ધારણ કરી

ઝીણાં ફોરાં ઝરમર ઝર્યા

મુંજે ફરીથી ઊંચે જોયુ, એક હાસ્યબાણ છોડ્યું

કાળા કમરનો કાળો મોહન, કાળું એનું નામ

વદન સુધાકરને રહું નિહાળી

ધીમે-ધીમે તે ડગ ધરતો - કોઈ મત્ત ગજેન્દ્રની માફક

કાચ, ઘડિયાળ અને સત્યની પેઠે ટાઈમટેબલ પણ નાજુક વસ્તુ છે.

ડોહો સોટા જેમ હાલવા ચાલવા લાગ્યો.

અતિશયોક્તિ

દ્રષ્ટાંત

અન્યોક્તિ

રૂપક

ઉપમા

વ્યાજસ્તુતિ

ઉત્પ્રેક્ષા

રૂપક