અલંકાર

ઊંઘતાને પાયે જગની જેલ

જ્યાં ત્યાં વય બદલી સંતાય જાણે પરીઓ !

મેરુ રે ડગે ને જેનાં મન નો ડગે

મહુડા માયા ઉતારતા યોગી જેવા લાગે છે

રૂપક

વર્ણાનુપ્રાસ

શ્લેષ

અનન્વય

વૃક્ષો હસતાં હતા

દવાખાનું પાંજરાપોળ જેવું હશે

રખે ભાણેજ નવ મરે.

ફૂલનો પછેડો ઓઢું પ્રેમઘાટડી રે

અનન્વય

શ્લેષ

ઉપમા

સજીવારોપણ

શ્લેષ

અનન્વય

રૂપક

ઉપમા

વ્યતિરેક

વ્યાજસ્તુતિ

રૂપક

ઉત્પ્રેક્ષા